Վերջին վեց օրերը Ալավերդիում :
Օր առաջին : Մենք գնացինք Միկոյան եղբայրների տուն թանգարան , նրանք ծնվել և մեծացել են հասարակ ընտանիքում , նրանց ծնողները անգրագետ են եղել , նրանք նույնիսկ գրել չեն իմացել : Նրանցից Արտեն Միկոյանը Միգ կործանիչների հեղինակն է, որը շատ կարևոր դեր է ունեցել և ունի ռազմական գործեղություններւմ: Մյուսը՝ Անաստաս Միկոյանը, Խորհրդային պետական ու քաղաքական գործիչ է եղել :
Հետո գնացինք Սանահին Վանական Համալիր ,այն տասերորդ դարում է կառուցվել :Բացի եկեղեցուց նա եղել է շատ կարև ուսումնական կենտրոն , այնտեղ դասավանդել է Գրիգոր Պահլավունին:
Օր երկրորդ: Հաղպատ
Զառնի-Պառնի
Օր երրորդ: Աղթալաի Վանք և բերդ
Սուրբ Երորդություն եկեղեցի
Օր չորրորդ: Արդվինի Վանք
Եկեղեցու բակում թաղված է Հովհան Օձնեցի Իմաստասեր կաթողիկոսը:
Օձի պորտ Բուժիչ բնական աղբյուր Արդվի գյուղի մոտ:
Ըստ ավանդություն` գյուղի ձորակի աջ կողմում կար մի դպրոց, որտեղ իր յոթ աշակերտներին կրթում էր մի ծերունի իմաստուն ճգնավոր: Ձորակի ձախ կողմում ՝ լեռան լանջին հայտնվում է սարսափելի վիշապը և նրա արձակած ձայներից ամեն ինչ պապանձվում է: Մի օր գյուղացի մի կին սափորն ուսին իջնում էր լեռան լանջով և, տեսնելով ահավոր հրեշին, իսկույն քարանում է: Ճգնավորը աշակերտներից մեկին ուղարկում է պարզելու, թե ինչ է պատահել: Աշակերտը չի վերադառնում և այդպես բոլոր յոթ աշակերտներն էլ վիշապի բաժինն են դառնում: Դպրոցից դուրս է գալիս ծերունին փնտրելու իր աշակերտներին: Հրաշագործը գավազանով խփում է վիշապի գլխին ու ասում. «Քա՛ր դառնաս, աղբյուր բխի քո սրտից՝ հիվանդի համար դե՛ղ դառնաս»: Սուրբ իմաստունի ասածը իսկույն կատարվում է:
Սուրբ Նշան , Օձուն
Օր հինգերորդ:
Գնացինք Դսեղ ՝ Հովհաննես Թումանյանի հայրական տուն թաանգարան: Այնտեղ մենք տեսանք սենյակը որտղ Հովհաննես Թումանյանի ընտանիքը քնել է ,կերել է:Տան բակում կար հուշարձան , որտեղ թաղված էր Հովհաննես Թումանյանի սիրտը: Այնտեղից բարձրացանք Ծովեր կոչվող լիճը, որը շատ փոքր էր ,բայց շատ գեղեցիկ :
Օր վեցերորդ :
Երևան վերադառնալուց առաջ այցելեցինք Ստեփանավանի դենդրոպարկ : Այգին հիմնադրել է 1931 թվականին լեհ ինժեներ-անտառագետ Էդմոն Լեոնովիչը։ Այնտեղ մենք տեսանք կալիֆորնիական սեքվոյան։ Իրար մոտ տնկած 5 վիթխարի ծառերը դեռ երիտասարդ են և բարձրություն են հավաքելու մի քանի հարյուր տարվա ընթացքում։